indormiens
Latin
Etymology
Present participle of indormiō.
Participle
indormiēns (genitive indormientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | indormiēns | indormientēs | indormientia | ||
| genitive | indormientis | indormientium | |||
| dative | indormientī | indormientibus | |||
| accusative | indormientem | indormiēns | indormientēs indormientīs |
indormientia | |
| ablative | indormiente indormientī1 |
indormientibus | |||
| vocative | indormiēns | indormientēs | indormientia | ||
1When used purely as an adjective.