indormitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of indormiō.
Participle
indormītus (feminine indormīta, neuter indormītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | indormītus | indormīta | indormītum | indormītī | indormītae | indormīta | |
| genitive | indormītī | indormītae | indormītī | indormītōrum | indormītārum | indormītōrum | |
| dative | indormītō | indormītae | indormītō | indormītīs | |||
| accusative | indormītum | indormītam | indormītum | indormītōs | indormītās | indormīta | |
| ablative | indormītō | indormītā | indormītō | indormītīs | |||
| vocative | indormīte | indormīta | indormītum | indormītī | indormītae | indormīta | |
References
- "indormitus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)