inductorius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.dʊkˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.d̪ukˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
inductōrius (feminine inductōria, neuter inductōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inductōrius | inductōria | inductōrium | inductōriī | inductōriae | inductōria | |
| genitive | inductōriī | inductōriae | inductōriī | inductōriōrum | inductōriārum | inductōriōrum | |
| dative | inductōriō | inductōriae | inductōriō | inductōriīs | |||
| accusative | inductōrium | inductōriam | inductōrium | inductōriōs | inductōriās | inductōria | |
| ablative | inductōriō | inductōriā | inductōriō | inductōriīs | |||
| vocative | inductōrie | inductōria | inductōrium | inductōriī | inductōriae | inductōria | |
References
- “inductorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inductorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.