inexpugnabilis
Latin
Etymology
From in- + expugnābilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nɛk.spʊŋˈnaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.nek.spuɲˈɲaː.bi.lis]
Adjective
inexpugnābilis (neuter inexpugnābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inexpugnābilis | inexpugnābile | inexpugnābilēs | inexpugnābilia | |
| genitive | inexpugnābilis | inexpugnābilium | |||
| dative | inexpugnābilī | inexpugnābilibus | |||
| accusative | inexpugnābilem | inexpugnābile | inexpugnābilēs inexpugnābilīs |
inexpugnābilia | |
| ablative | inexpugnābilī | inexpugnābilibus | |||
| vocative | inexpugnābilis | inexpugnābile | inexpugnābilēs | inexpugnābilia | |
Descendants
- → French: inexpugnable
References
- “inexpugnabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inexpugnabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inexpugnabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.