inextricabilis
Latin
Etymology
From in- + extrīcō + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nɛk.striːˈkaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.nek.st̪riˈkaː.bi.lis]
Adjective
inextrīcābilis (neuter inextrīcābile); third-declension two-termination adjective
- inextricable (impossible to disentangle)
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inextrīcābilis | inextrīcābile | inextrīcābilēs | inextrīcābilia | |
| genitive | inextrīcābilis | inextrīcābilium | |||
| dative | inextrīcābilī | inextrīcābilibus | |||
| accusative | inextrīcābilem | inextrīcābile | inextrīcābilēs inextrīcābilīs |
inextrīcābilia | |
| ablative | inextrīcābilī | inextrīcābilibus | |||
| vocative | inextrīcābilis | inextrīcābile | inextrīcābilēs | inextrīcābilia | |
Descendants
- → French: inextricable (learned)
References
- “inextricabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inextricabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inextricabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.