infacetus

Latin

Etymology

From in- +‎ facētus.

Pronunciation

Adjective

īnfacētus (feminine īnfacēta, neuter īnfacētum, comparative īnfacētior, superlative īnfacētissimus); first/second-declension adjective

  1. coarse, blunt, rude, unmannerly
  2. stupid

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnfacētus īnfacēta īnfacētum īnfacētī īnfacētae īnfacēta
genitive īnfacētī īnfacētae īnfacētī īnfacētōrum īnfacētārum īnfacētōrum
dative īnfacētō īnfacētae īnfacētō īnfacētīs
accusative īnfacētum īnfacētam īnfacētum īnfacētōs īnfacētās īnfacēta
ablative īnfacētō īnfacētā īnfacētō īnfacētīs
vocative īnfacēte īnfacēta īnfacētum īnfacētī īnfacētae īnfacēta

References

  • infacetus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • infacetus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • infacetus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.