infelicitas
Latin
Etymology
From īnfēlīx (“unlucky”) + -tās.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ĩː.feːˈliː.kɪ.taːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iɱ.feˈliː.t͡ʃi.t̪as]
Noun
īnfēlīcitās f (genitive īnfēlīcitātis); third declension
- bad luck, misfortune
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | īnfēlīcitās | īnfēlīcitātēs |
| genitive | īnfēlīcitātis | īnfēlīcitātum |
| dative | īnfēlīcitātī | īnfēlīcitātibus |
| accusative | īnfēlīcitātem | īnfēlīcitātēs |
| ablative | īnfēlīcitāte | īnfēlīcitātibus |
| vocative | īnfēlīcitās | īnfēlīcitātēs |
Related terms
- īnfēlīciter
- īnfēlīcitō
- īnfēlīx
Descendants
- Catalan: infelicitat
- French: infélicité
- Galician: infelicidade
- Italian: infelicità
- Portuguese: infelicidade
- Spanish: infelicidad
References
- “infelicitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “infelicitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- infelicitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.