infitiandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of īnfitior.
Participle
īnfitiandus (feminine īnfitianda, neuter īnfitiandum); first/second-declension participle
- which is to be denied
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnfitiandus | īnfitianda | īnfitiandum | īnfitiandī | īnfitiandae | īnfitianda | |
| genitive | īnfitiandī | īnfitiandae | īnfitiandī | īnfitiandōrum | īnfitiandārum | īnfitiandōrum | |
| dative | īnfitiandō | īnfitiandae | īnfitiandō | īnfitiandīs | |||
| accusative | īnfitiandum | īnfitiandam | īnfitiandum | īnfitiandōs | īnfitiandās | īnfitianda | |
| ablative | īnfitiandō | īnfitiandā | īnfitiandō | īnfitiandīs | |||
| vocative | īnfitiande | īnfitianda | īnfitiandum | īnfitiandī | īnfitiandae | īnfitianda | |