infitiandus

Latin

Etymology

Future passive participle (gerundive) of īnfitior.

Participle

īnfitiandus (feminine īnfitianda, neuter īnfitiandum); first/second-declension participle

  1. which is to be denied

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnfitiandus īnfitianda īnfitiandum īnfitiandī īnfitiandae īnfitianda
genitive īnfitiandī īnfitiandae īnfitiandī īnfitiandōrum īnfitiandārum īnfitiandōrum
dative īnfitiandō īnfitiandae īnfitiandō īnfitiandīs
accusative īnfitiandum īnfitiandam īnfitiandum īnfitiandōs īnfitiandās īnfitianda
ablative īnfitiandō īnfitiandā īnfitiandō īnfitiandīs
vocative īnfitiande īnfitianda īnfitiandum īnfitiandī īnfitiandae īnfitianda