inflexus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of īnflectō (“bend, curve, bow”).
Participle
īnflexus (feminine īnflexa, neuter īnflexum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnflexus | īnflexa | īnflexum | īnflexī | īnflexae | īnflexa | |
| genitive | īnflexī | īnflexae | īnflexī | īnflexōrum | īnflexārum | īnflexōrum | |
| dative | īnflexō | īnflexae | īnflexō | īnflexīs | |||
| accusative | īnflexum | īnflexam | īnflexum | īnflexōs | īnflexās | īnflexa | |
| ablative | īnflexō | īnflexā | īnflexō | īnflexīs | |||
| vocative | īnflexe | īnflexa | īnflexum | īnflexī | īnflexae | īnflexa | |
References
- “inflexus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inflexus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inflexus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.