infordra
Swedish
Etymology
Verb
infordra (present infordrar, preterite infordrade, supine infordrat, imperative infordra)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | infordra | infordras | ||
| supine | infordrat | infordrats | ||
| imperative | infordra | — | ||
| imper. plural1 | infordren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | infordrar | infordrade | infordras | infordrades |
| ind. plural1 | infordra | infordrade | infordras | infordrades |
| subjunctive2 | infordre | infordrade | infordres | infordrades |
| present participle | infordrande | |||
| past participle | infordrad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.