infrunitus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ĩː.fruːˈniː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iɱ.fruˈniː.t̪us]
Adjective
īnfrūnītus (feminine īnfrūnīta, neuter īnfrūnītum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnfrūnītus | īnfrūnīta | īnfrūnītum | īnfrūnītī | īnfrūnītae | īnfrūnīta | |
| genitive | īnfrūnītī | īnfrūnītae | īnfrūnītī | īnfrūnītōrum | īnfrūnītārum | īnfrūnītōrum | |
| dative | īnfrūnītō | īnfrūnītae | īnfrūnītō | īnfrūnītīs | |||
| accusative | īnfrūnītum | īnfrūnītam | īnfrūnītum | īnfrūnītōs | īnfrūnītās | īnfrūnīta | |
| ablative | īnfrūnītō | īnfrūnītā | īnfrūnītō | īnfrūnītīs | |||
| vocative | īnfrūnīte | īnfrūnīta | īnfrūnītum | īnfrūnītī | īnfrūnītae | īnfrūnīta | |
References
- “infrunitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "infrunitus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- infrunitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.