infumus
Latin
Adjective
īnfumus (superlative, feminine īnfuma, neuter īnfumum); first/second declension
- superlative degree of īnferus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnfumus | īnfuma | īnfumum | īnfumī | īnfumae | īnfuma | |
| genitive | īnfumī | īnfumae | īnfumī | īnfumōrum | īnfumārum | īnfumōrum | |
| dative | īnfumō | īnfumae | īnfumō | īnfumīs | |||
| accusative | īnfumum | īnfumam | īnfumum | īnfumōs | īnfumās | īnfuma | |
| ablative | īnfumō | īnfumā | īnfumō | īnfumīs | |||
| vocative | īnfume | īnfuma | īnfumum | īnfumī | īnfumae | īnfuma | |
References
- “infumus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- infumus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.