ingenuitas
Latin
Etymology
Noun
ingenuitās f (genitive ingenuitātis); third declension
- (originally) The condition of being free-born or noble
- noble-mindedness, ingenuousness
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ingenuitās | ingenuitātēs |
| genitive | ingenuitātis | ingenuitātum |
| dative | ingenuitātī | ingenuitātibus |
| accusative | ingenuitātem | ingenuitātēs |
| ablative | ingenuitāte | ingenuitātibus |
| vocative | ingenuitās | ingenuitātēs |
Descendants
- Catalan: ingenuïtat
- English: ingenuity
- French: ingénuité
- Galician: inxenuidade
- Italian: ingenuità
- Portuguese: ingenuidade
- Romanian: ingenuitate
- Spanish: ingenuidad
References
- “ingenuitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ingenuitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ingenuitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.