ingravatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ingravō.
Participle
ingravātus (feminine ingravāta, neuter ingravātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ingravātus | ingravāta | ingravātum | ingravātī | ingravātae | ingravāta | |
| genitive | ingravātī | ingravātae | ingravātī | ingravātōrum | ingravātārum | ingravātōrum | |
| dative | ingravātō | ingravātae | ingravātō | ingravātīs | |||
| accusative | ingravātum | ingravātam | ingravātum | ingravātōs | ingravātās | ingravāta | |
| ablative | ingravātō | ingravātā | ingravātō | ingravātīs | |||
| vocative | ingravāte | ingravāta | ingravātum | ingravātī | ingravātae | ingravāta | |