inhabitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of inhabitō
Participle
inhabitandus (feminine inhabitanda, neuter inhabitandum); first/second-declension participle
- which is to be inhabited
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inhabitandus | inhabitanda | inhabitandum | inhabitandī | inhabitandae | inhabitanda | |
| genitive | inhabitandī | inhabitandae | inhabitandī | inhabitandōrum | inhabitandārum | inhabitandōrum | |
| dative | inhabitandō | inhabitandae | inhabitandō | inhabitandīs | |||
| accusative | inhabitandum | inhabitandam | inhabitandum | inhabitandōs | inhabitandās | inhabitanda | |
| ablative | inhabitandō | inhabitandā | inhabitandō | inhabitandīs | |||
| vocative | inhabitande | inhabitanda | inhabitandum | inhabitandī | inhabitandae | inhabitanda | |