inhabitandus

Latin

Etymology

Future passive participle of inhabitō

Participle

inhabitandus (feminine inhabitanda, neuter inhabitandum); first/second-declension participle

  1. which is to be inhabited

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative inhabitandus inhabitanda inhabitandum inhabitandī inhabitandae inhabitanda
genitive inhabitandī inhabitandae inhabitandī inhabitandōrum inhabitandārum inhabitandōrum
dative inhabitandō inhabitandae inhabitandō inhabitandīs
accusative inhabitandum inhabitandam inhabitandum inhabitandōs inhabitandās inhabitanda
ablative inhabitandō inhabitandā inhabitandō inhabitandīs
vocative inhabitande inhabitanda inhabitandum inhabitandī inhabitandae inhabitanda