inhabitans
Latin
Etymology
Present participle of inhabitō.
Participle
inhabitāns (genitive inhabitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inhabitāns | inhabitantēs | inhabitantia | ||
| genitive | inhabitantis | inhabitantium | |||
| dative | inhabitantī | inhabitantibus | |||
| accusative | inhabitantem | inhabitāns | inhabitantēs inhabitantīs |
inhabitantia | |
| ablative | inhabitante inhabitantī1 |
inhabitantibus | |||
| vocative | inhabitāns | inhabitantēs | inhabitantia | ||
1When used purely as an adjective.