inhabitaturus
Latin
Etymology
Future active participle of inhabitō
Participle
inhabitātūrus (feminine inhabitātūra, neuter inhabitātūrum); first/second-declension participle
- about to inhabit
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inhabitātūrus | inhabitātūra | inhabitātūrum | inhabitātūrī | inhabitātūrae | inhabitātūra | |
| genitive | inhabitātūrī | inhabitātūrae | inhabitātūrī | inhabitātūrōrum | inhabitātūrārum | inhabitātūrōrum | |
| dative | inhabitātūrō | inhabitātūrae | inhabitātūrō | inhabitātūrīs | |||
| accusative | inhabitātūrum | inhabitātūram | inhabitātūrum | inhabitātūrōs | inhabitātūrās | inhabitātūra | |
| ablative | inhabitātūrō | inhabitātūrā | inhabitātūrō | inhabitātūrīs | |||
| vocative | inhabitātūre | inhabitātūra | inhabitātūrum | inhabitātūrī | inhabitātūrae | inhabitātūra | |