inhiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inhiō (“gape, gape at”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.niˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.niˈaː.t̪us]
Participle
inhiātus (feminine inhiāta, neuter inhiātum); first/second-declension participle
- gaped at, having been gaped at
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inhiātus | inhiāta | inhiātum | inhiātī | inhiātae | inhiāta | |
| genitive | inhiātī | inhiātae | inhiātī | inhiātōrum | inhiātārum | inhiātōrum | |
| dative | inhiātō | inhiātae | inhiātō | inhiātīs | |||
| accusative | inhiātum | inhiātam | inhiātum | inhiātōs | inhiātās | inhiāta | |
| ablative | inhiātō | inhiātā | inhiātō | inhiātīs | |||
| vocative | inhiāte | inhiāta | inhiātum | inhiātī | inhiātae | inhiāta | |