inhumanus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nuːˈmaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.nuˈmaː.nus]
Adjective
inhūmānus (feminine inhūmāna, neuter inhūmānum, comparative inhūmānior, superlative inhūmānissimus, adverb inhūmāniter); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inhūmānus | inhūmāna | inhūmānum | inhūmānī | inhūmānae | inhūmāna | |
| genitive | inhūmānī | inhūmānae | inhūmānī | inhūmānōrum | inhūmānārum | inhūmānōrum | |
| dative | inhūmānō | inhūmānae | inhūmānō | inhūmānīs | |||
| accusative | inhūmānum | inhūmānam | inhūmānum | inhūmānōs | inhūmānās | inhūmāna | |
| ablative | inhūmānō | inhūmānā | inhūmānō | inhūmānīs | |||
| vocative | inhūmāne | inhūmāna | inhūmānum | inhūmānī | inhūmānae | inhūmāna | |
References
- “inhumanus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inhumanus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inhumanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.