inimicatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of inimīcō

Participle

inimīcātus (feminine inimīcāta, neuter inimīcātum); first/second-declension participle

  1. made an enemy, having been made an enemy

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative inimīcātus inimīcāta inimīcātum inimīcātī inimīcātae inimīcāta
genitive inimīcātī inimīcātae inimīcātī inimīcātōrum inimīcātārum inimīcātōrum
dative inimīcātō inimīcātae inimīcātō inimīcātīs
accusative inimīcātum inimīcātam inimīcātum inimīcātōs inimīcātās inimīcāta
ablative inimīcātō inimīcātā inimīcātō inimīcātīs
vocative inimīcāte inimīcāta inimīcātum inimīcātī inimīcātae inimīcāta

References