inkalla
Swedish
Alternative forms
Etymology
Verb
inkalla (present inkallar, preterite inkallade, supine inkallat, imperative inkalla)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inkalla | inkallas | ||
| supine | inkallat | inkallats | ||
| imperative | inkalla | — | ||
| imper. plural1 | inkallen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | inkallar | inkallade | inkallas | inkallades |
| ind. plural1 | inkalla | inkallade | inkallas | inkallades |
| subjunctive2 | inkalle | inkallade | inkalles | inkallades |
| present participle | inkallande | |||
| past participle | inkallad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.