inmissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inmittō.
Participle
inmissus (feminine inmissa, neuter inmissum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inmissus | inmissa | inmissum | inmissī | inmissae | inmissa | |
| genitive | inmissī | inmissae | inmissī | inmissōrum | inmissārum | inmissōrum | |
| dative | inmissō | inmissae | inmissō | inmissīs | |||
| accusative | inmissum | inmissam | inmissum | inmissōs | inmissās | inmissa | |
| ablative | inmissō | inmissā | inmissō | inmissīs | |||
| vocative | inmisse | inmissa | inmissum | inmissī | inmissae | inmissa | |