inmittendus
Latin
Etymology
Future passive participle of inmittō.
Participle
inmittendus (feminine inmittenda, neuter inmittendum); first/second-declension participle
- which is to be inserted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inmittendus | inmittenda | inmittendum | inmittendī | inmittendae | inmittenda | |
| genitive | inmittendī | inmittendae | inmittendī | inmittendōrum | inmittendārum | inmittendōrum | |
| dative | inmittendō | inmittendae | inmittendō | inmittendīs | |||
| accusative | inmittendum | inmittendam | inmittendum | inmittendōs | inmittendās | inmittenda | |
| ablative | inmittendō | inmittendā | inmittendō | inmittendīs | |||
| vocative | inmittende | inmittenda | inmittendum | inmittendī | inmittendae | inmittenda | |