innrømme

Norwegian Bokmål

Etymology

inn +‎ rømme; from German einräumen

Verb

innrømme (imperative innrøm, present tense innrømmer, passive innrømmes, simple past innrømma or innrømmet or innrømte, past participle innrømma or innrømmet or innrømt, present participle innrømmende)

  1. to admit, concede (something)
  2. to allow, give, grant (something)

References