innubus
Latin
Etymology
From in- + nūbō (“I marry (as a woman)”) + -us.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɪn.nʊ.bʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈin.nu.bus]
Adjective
innubus (feminine innuba, neuter innubum); first/second-declension adjective
- unmarried (of a woman)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | innubus | innuba | innubum | innubī | innubae | innuba | |
| genitive | innubī | innubae | innubī | innubōrum | innubārum | innubōrum | |
| dative | innubō | innubae | innubō | innubīs | |||
| accusative | innubum | innubam | innubum | innubōs | innubās | innuba | |
| ablative | innubō | innubā | innubō | innubīs | |||
| vocative | innube | innuba | innubum | innubī | innubae | innuba | |
Descendants
- Italian: innuba
References
- “innubus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press