inoblitus
Latin
Etymology
in- (“un-”) + oblītus (“disregarded”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nɔbˈliː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.nobˈliː.t̪us]
Adjective
inoblītus (feminine inoblīta, neuter inoblītum); first/second-declension adjective
- mindful, not forgetful
- 12 CE – 13 CE, Ovid, Epistulae ex Ponto 4.37:
- Seu tamen effectus habitura est gratia, seu me / dura iubet gelido Parca sub axe mori, / semper inoblita repetam tua munera mente / et mea me tellus audiet esse tuum.
- 12 CE – 13 CE, Ovid, Epistulae ex Ponto 4.37:
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inoblītus | inoblīta | inoblītum | inoblītī | inoblītae | inoblīta | |
| genitive | inoblītī | inoblītae | inoblītī | inoblītōrum | inoblītārum | inoblītōrum | |
| dative | inoblītō | inoblītae | inoblītō | inoblītīs | |||
| accusative | inoblītum | inoblītam | inoblītum | inoblītōs | inoblītās | inoblīta | |
| ablative | inoblītō | inoblītā | inoblītō | inoblītīs | |||
| vocative | inoblīte | inoblīta | inoblītum | inoblītī | inoblītae | inoblīta | |
References
- “inoblitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inoblitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers