inoculans
Latin
Etymology
Present participle of inoculō
Participle
inoculāns (genitive inoculantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inoculāns | inoculantēs | inoculantia | ||
| genitive | inoculantis | inoculantium | |||
| dative | inoculantī | inoculantibus | |||
| accusative | inoculantem | inoculāns | inoculantēs inoculantīs |
inoculantia | |
| ablative | inoculante inoculantī1 |
inoculantibus | |||
| vocative | inoculāns | inoculantēs | inoculantia | ||
1When used purely as an adjective.