inoperatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inoperor
Participle
inoperātus (feminine inoperāta, neuter inoperātum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inoperātus | inoperāta | inoperātum | inoperātī | inoperātae | inoperāta | |
| genitive | inoperātī | inoperātae | inoperātī | inoperātōrum | inoperātārum | inoperātōrum | |
| dative | inoperātō | inoperātae | inoperātō | inoperātīs | |||
| accusative | inoperātum | inoperātam | inoperātum | inoperātōs | inoperātās | inoperāta | |
| ablative | inoperātō | inoperātā | inoperātō | inoperātīs | |||
| vocative | inoperāte | inoperāta | inoperātum | inoperātī | inoperātae | inoperāta | |
References
- “inoperatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "inoperatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)