inopportunus
Latin
Etymology
From in- + opportūnus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nɔp.pɔrˈtuː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.nop.porˈt̪uː.nus]
Adjective
inopportūnus (feminine inopportūna, neuter inopportūnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inopportūnus | inopportūna | inopportūnum | inopportūnī | inopportūnae | inopportūna | |
| genitive | inopportūnī | inopportūnae | inopportūnī | inopportūnōrum | inopportūnārum | inopportūnōrum | |
| dative | inopportūnō | inopportūnae | inopportūnō | inopportūnīs | |||
| accusative | inopportūnum | inopportūnam | inopportūnum | inopportūnōs | inopportūnās | inopportūna | |
| ablative | inopportūnō | inopportūnā | inopportūnō | inopportūnīs | |||
| vocative | inopportūne | inopportūna | inopportūnum | inopportūnī | inopportūnae | inopportūna | |
Descendants
- Catalan: inoportú
- Galician: inoportuno
- Italian: inopportuno
- Portuguese: inoportuno
- Spanish: inoportuno
- French: inopportun
References
- “inopportunus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inopportunus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.