inpinguans
Latin
Etymology
Present participle of inpinguō
Participle
inpinguāns (genitive inpinguantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inpinguāns | inpinguantēs | inpinguantia | ||
| genitive | inpinguantis | inpinguantium | |||
| dative | inpinguantī | inpinguantibus | |||
| accusative | inpinguantem | inpinguāns | inpinguantēs inpinguantīs |
inpinguantia | |
| ablative | inpinguante inpinguantī1 |
inpinguantibus | |||
| vocative | inpinguāns | inpinguantēs | inpinguantia | ||
1When used purely as an adjective.