inquietans
Latin
Etymology
Present active participle of inquiētō (“disturb, disquiet”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kʷiˈeː.tãːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kʷiˈɛː.t̪ans]
Participle
inquiētāns (genitive inquiētantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inquiētāns | inquiētantēs | inquiētantia | ||
| genitive | inquiētantis | inquiētantium | |||
| dative | inquiētantī | inquiētantibus | |||
| accusative | inquiētantem | inquiētāns | inquiētantēs inquiētantīs |
inquiētantia | |
| ablative | inquiētante inquiētantī1 |
inquiētantibus | |||
| vocative | inquiētāns | inquiētantēs | inquiētantia | ||
1When used purely as an adjective.