inquinatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of inquinō (pollute, defile).

Pronunciation

Participle

inquinātus (feminine inquināta, neuter inquinātum, comparative inquinātior, superlative inquinātissimus); first/second-declension participle

  1. polluted, defiled, befouled, having been stained
  2. corrupted, having been contaminated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative inquinātus inquināta inquinātum inquinātī inquinātae inquināta
genitive inquinātī inquinātae inquinātī inquinātōrum inquinātārum inquinātōrum
dative inquinātō inquinātae inquinātō inquinātīs
accusative inquinātum inquinātam inquinātum inquinātōs inquinātās inquināta
ablative inquinātō inquinātā inquinātō inquinātīs
vocative inquināte inquināta inquinātum inquinātī inquinātae inquināta

References

  • inquinatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inquinatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • inquinatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • incorrect language: oratio inquinata (De Opt. Gen. Or. 3. 7)
    • a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis inquinata
    • (ambiguous) to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse