inrisurus
Latin
Etymology
Future active participle of inrīdeō.
Participle
inrīsūrus (feminine inrīsūra, neuter inrīsūrum); first/second-declension participle
- alternative form of irrīsurus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inrīsūrus | inrīsūra | inrīsūrum | inrīsūrī | inrīsūrae | inrīsūra | |
| genitive | inrīsūrī | inrīsūrae | inrīsūrī | inrīsūrōrum | inrīsūrārum | inrīsūrōrum | |
| dative | inrīsūrō | inrīsūrae | inrīsūrō | inrīsūrīs | |||
| accusative | inrīsūrum | inrīsūram | inrīsūrum | inrīsūrōs | inrīsūrās | inrīsūra | |
| ablative | inrīsūrō | inrīsūrā | inrīsūrō | inrīsūrīs | |||
| vocative | inrīsūre | inrīsūra | inrīsūrum | inrīsūrī | inrīsūrae | inrīsūra | |