inritus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɪn.rɪ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈin.ri.t̪us]
Adjective
inritus (feminine inrita, neuter inritum); first/second-declension adjective
- alternative form of irritus
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | inritus | inrita | inritum | inritī | inritae | inrita | |
genitive | inritī | inritae | inritī | inritōrum | inritārum | inritōrum | |
dative | inritō | inritae | inritō | inritīs | |||
accusative | inritum | inritam | inritum | inritōs | inritās | inrita | |
ablative | inritō | inritā | inritō | inritīs | |||
vocative | inrite | inrita | inritum | inritī | inritae | inrita |
References
- “inritus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers