inruendus

Latin

Etymology

Future passive participle of inruō.

Participle

inruendus (feminine inruenda, neuter inruendum); first/second-declension participle

  1. which is to be invaded

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative inruendus inruenda inruendum inruendī inruendae inruenda
genitive inruendī inruendae inruendī inruendōrum inruendārum inruendōrum
dative inruendō inruendae inruendō inruendīs
accusative inruendum inruendam inruendum inruendōs inruendās inruenda
ablative inruendō inruendā inruendō inruendīs
vocative inruende inruenda inruendum inruendī inruendae inruenda