inruendus
Latin
Etymology
Future passive participle of inruō.
Participle
inruendus (feminine inruenda, neuter inruendum); first/second-declension participle
- which is to be invaded
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inruendus | inruenda | inruendum | inruendī | inruendae | inruenda | |
| genitive | inruendī | inruendae | inruendī | inruendōrum | inruendārum | inruendōrum | |
| dative | inruendō | inruendae | inruendō | inruendīs | |||
| accusative | inruendum | inruendam | inruendum | inruendōs | inruendās | inruenda | |
| ablative | inruendō | inruendā | inruendō | inruendīs | |||
| vocative | inruende | inruenda | inruendum | inruendī | inruendae | inruenda | |