Turkish
Etymology
From Persian انسان کامل (ensân-e kâmel), from Arabic الْإِنْسَان الْكَامِل (al-ʔinsān al-kāmil, literally “the person who has reached perfection”).
Noun
insan-ı kâmil (definite accusative insan-ı kâmili, plural insan-ı kâmiller)
- (Islam, mysticism) Honorific title given to the Islamic prophet Muhammad.
- (Islam, mysticism) Title of any Sufi who is believed to have reached perfection after several spiritual steps.
Declension
Declension of insan-ı kâmil
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
insan-ı kâmil
|
insan-ı kâmiller
|
| definite accusative
|
insan-ı kâmili
|
insan-ı kâmilleri
|
| dative
|
insan-ı kâmile
|
insan-ı kâmillere
|
| locative
|
insan-ı kâmilde
|
insan-ı kâmillerde
|
| ablative
|
insan-ı kâmilden
|
insan-ı kâmillerden
|
| genitive
|
insan-ı kâmilin
|
insan-ı kâmillerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
insan-ı kâmilim
|
insan-ı kâmillerim
|
| 2nd singular
|
insan-ı kâmilin
|
insan-ı kâmillerin
|
| 3rd singular
|
insan-ı kâmili
|
insan-ı kâmilleri
|
| 1st plural
|
insan-ı kâmilimiz
|
insan-ı kâmillerimiz
|
| 2nd plural
|
insan-ı kâmiliniz
|
insan-ı kâmilleriniz
|
| 3rd plural
|
insan-ı kâmilleri
|
insan-ı kâmilleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
insan-ı kâmilimi
|
insan-ı kâmillerimi
|
| 2nd singular
|
insan-ı kâmilini
|
insan-ı kâmillerini
|
| 3rd singular
|
insan-ı kâmilini
|
insan-ı kâmillerini
|
| 1st plural
|
insan-ı kâmilimizi
|
insan-ı kâmillerimizi
|
| 2nd plural
|
insan-ı kâmilinizi
|
insan-ı kâmillerinizi
|
| 3rd plural
|
insan-ı kâmillerini
|
insan-ı kâmillerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
insan-ı kâmilime
|
insan-ı kâmillerime
|
| 2nd singular
|
insan-ı kâmiline
|
insan-ı kâmillerine
|
| 3rd singular
|
insan-ı kâmiline
|
insan-ı kâmillerine
|
| 1st plural
|
insan-ı kâmilimize
|
insan-ı kâmillerimize
|
| 2nd plural
|
insan-ı kâmilinize
|
insan-ı kâmillerinize
|
| 3rd plural
|
insan-ı kâmillerine
|
insan-ı kâmillerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
insan-ı kâmilimde
|
insan-ı kâmillerimde
|
| 2nd singular
|
insan-ı kâmilinde
|
insan-ı kâmillerinde
|
| 3rd singular
|
insan-ı kâmilinde
|
insan-ı kâmillerinde
|
| 1st plural
|
insan-ı kâmilimizde
|
insan-ı kâmillerimizde
|
| 2nd plural
|
insan-ı kâmilinizde
|
insan-ı kâmillerinizde
|
| 3rd plural
|
insan-ı kâmillerinde
|
insan-ı kâmillerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
insan-ı kâmilimden
|
insan-ı kâmillerimden
|
| 2nd singular
|
insan-ı kâmilinden
|
insan-ı kâmillerinden
|
| 3rd singular
|
insan-ı kâmilinden
|
insan-ı kâmillerinden
|
| 1st plural
|
insan-ı kâmilimizden
|
insan-ı kâmillerimizden
|
| 2nd plural
|
insan-ı kâmilinizden
|
insan-ı kâmillerinizden
|
| 3rd plural
|
insan-ı kâmillerinden
|
insan-ı kâmillerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
insan-ı kâmilimin
|
insan-ı kâmillerimin
|
| 2nd singular
|
insan-ı kâmilinin
|
insan-ı kâmillerinin
|
| 3rd singular
|
insan-ı kâmilinin
|
insan-ı kâmillerinin
|
| 1st plural
|
insan-ı kâmilimizin
|
insan-ı kâmillerimizin
|
| 2nd plural
|
insan-ı kâmilinizin
|
insan-ı kâmillerinizin
|
| 3rd plural
|
insan-ı kâmillerinin
|
insan-ı kâmillerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
insan-ı kâmilim
|
insan-ı kâmillerim
|
| 2nd singular
|
insan-ı kâmilsin
|
insan-ı kâmillersin
|
| 3rd singular
|
insan-ı kâmil
insan-ı kâmildir
|
insan-ı kâmiller
insan-ı kâmillerdir
|
| 1st plural
|
insan-ı kâmiliz
|
insan-ı kâmilleriz
|
| 2nd plural
|
insan-ı kâmilsiniz
|
insan-ı kâmillersiniz
|
| 3rd plural
|
insan-ı kâmiller
|
insan-ı kâmillerdir
|
|