inseparabilis
Latin
Etymology
From in- + sēparābilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ĩː.seː.paˈraː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in.se.paˈraː.bi.lis]
Adjective
īnsēparābilis (neuter īnsēparābile, adverb īnsēparābiliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | īnsēparābilis | īnsēparābile | īnsēparābilēs | īnsēparābilia | |
genitive | īnsēparābilis | īnsēparābilium | |||
dative | īnsēparābilī | īnsēparābilibus | |||
accusative | īnsēparābilem | īnsēparābile | īnsēparābilēs īnsēparābilīs |
īnsēparābilia | |
ablative | īnsēparābilī | īnsēparābilibus | |||
vocative | īnsēparābilis | īnsēparābile | īnsēparābilēs | īnsēparābilia |
Descendants
- Asturian: inseparable
- Catalan: inseparable
- French: inséparable
- Galician: inseparable
- Italian: inseparabile
- Spanish: inseparable
References
- “inseparabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "inseparabilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- inseparabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.