inserens
Latin
Etymology
Present participle of īnserō.
Participle
īnserēns (genitive īnserentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnserēns | īnserentēs | īnserentia | ||
| genitive | īnserentis | īnserentium | |||
| dative | īnserentī | īnserentibus | |||
| accusative | īnserentem | īnserēns | īnserentēs īnserentīs |
īnserentia | |
| ablative | īnserente īnserentī1 |
īnserentibus | |||
| vocative | īnserēns | īnserentēs | īnserentia | ||
1When used purely as an adjective.