insiliens
Latin
Etymology
Present participle of īnsiliō.
Participle
īnsiliēns (genitive īnsilientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnsiliēns | īnsilientēs | īnsilientia | ||
| genitive | īnsilientis | īnsilientium | |||
| dative | īnsilientī | īnsilientibus | |||
| accusative | īnsilientem | īnsiliēns | īnsilientēs īnsilientīs |
īnsilientia | |
| ablative | īnsiliente īnsilientī1 |
īnsilientibus | |||
| vocative | īnsiliēns | īnsilientēs | īnsilientia | ||
1When used purely as an adjective.