insinuare

See also: insinuaré

Italian

Etymology

Borrowed from Latin īnsinuāre.

Pronunciation

  • IPA(key): /in.si.nuˈa.re/[1]
  • Rhymes: -are
  • Hyphenation: in‧si‧nu‧à‧re
  • Audio:(file)

Verb

insinuàre (first-person singular present insìnuo, first-person singular past historic insinuài, past participle insinuàto, auxiliary avére) [with in]

  1. to slip or slide (into)
  2. to insinuate

Conjugation

References

  1. ^ insinuare in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication

Anagrams

Latin

Verb

īnsinuāre

  1. inflection of īnsinuō:
    1. present active infinitive
    2. second-person singular present passive imperative/indicative

Romanian

Etymology

From insinua +‎ -re.

Noun

insinuare f (plural insinuări)

  1. insinuation

Declension

Declension of insinuare
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative insinuare insinuarea insinuări insinuările
genitive-dative insinuări insinuării insinuări insinuărilor
vocative insinuare, insinuareo insinuărilor

Spanish

Verb

insinuare

  1. first/third-person singular future subjunctive of insinuar