insinuat
See also: insinuât
Catalan
Pronunciation
Participle
insinuat (feminine insinuada, masculine plural insinuats, feminine plural insinuades)
- past participle of insinuar
Latin
Verb
īnsinuat
- third-person singular present active indicative of īnsinuō
Romanian
Etymology
Past participle of insinua.
Adjective
insinuat m or n (feminine singular insinuată, masculine plural insinuați, feminine and neuter plural insinuate)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | insinuat | insinuată | insinuați | insinuate | |||
| definite | insinuatul | insinuata | insinuații | insinuatele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | insinuat | insinuate | insinuați | insinuate | |||
| definite | insinuatului | insinuatei | insinuaților | insinuatelor | ||||
Verb
insinuat (past participle of insinua)
- past participle of insinua
References
- insinuat in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN