insinuatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of īnsinuō.

Participle

īnsinuātus (feminine īnsinuāta, neuter īnsinuātum); first/second-declension participle

  1. penetrated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnsinuātus īnsinuāta īnsinuātum īnsinuātī īnsinuātae īnsinuāta
genitive īnsinuātī īnsinuātae īnsinuātī īnsinuātōrum īnsinuātārum īnsinuātōrum
dative īnsinuātō īnsinuātae īnsinuātō īnsinuātīs
accusative īnsinuātum īnsinuātam īnsinuātum īnsinuātōs īnsinuātās īnsinuāta
ablative īnsinuātō īnsinuātā īnsinuātō īnsinuātīs
vocative īnsinuāte īnsinuāta īnsinuātum īnsinuātī īnsinuātae īnsinuāta