instandus
Latin
Etymology
Future passive participle of īnstō.
Participle
īnstandus (feminine īnstanda, neuter īnstandum); first/second-declension participle
- which is to be urged
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnstandus | īnstanda | īnstandum | īnstandī | īnstandae | īnstanda | |
| genitive | īnstandī | īnstandae | īnstandī | īnstandōrum | īnstandārum | īnstandōrum | |
| dative | īnstandō | īnstandae | īnstandō | īnstandīs | |||
| accusative | īnstandum | īnstandam | īnstandum | īnstandōs | īnstandās | īnstanda | |
| ablative | īnstandō | īnstandā | īnstandō | īnstandīs | |||
| vocative | īnstande | īnstanda | īnstandum | īnstandī | īnstandae | īnstanda | |