instituens
Latin
Etymology
Present participle of īnstituō.
Participle
īnstituēns (genitive īnstituentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnstituēns | īnstituentēs | īnstituentia | ||
| genitive | īnstituentis | īnstituentium | |||
| dative | īnstituentī | īnstituentibus | |||
| accusative | īnstituentem | īnstituēns | īnstituentēs īnstituentīs |
īnstituentia | |
| ablative | īnstituente īnstituentī1 |
īnstituentibus | |||
| vocative | īnstituēns | īnstituentēs | īnstituentia | ||
1When used purely as an adjective.