insultabundus
Latin
Etymology
īnsultō (“revile, insult”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ĩː.sʊɫ.taːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in.sul̪.t̪aˈbun̪.d̪us]
Adjective
īnsultābundus (feminine īnsultābunda, neuter īnsultābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnsultābundus | īnsultābunda | īnsultābundum | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābunda | |
| genitive | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābundī | īnsultābundōrum | īnsultābundārum | īnsultābundōrum | |
| dative | īnsultābundō | īnsultābundae | īnsultābundō | īnsultābundīs | |||
| accusative | īnsultābundum | īnsultābundam | īnsultābundum | īnsultābundōs | īnsultābundās | īnsultābunda | |
| ablative | īnsultābundō | īnsultābundā | īnsultābundō | īnsultābundīs | |||
| vocative | īnsultābunde | īnsultābunda | īnsultābundum | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābunda | |
References
- “insultabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insultabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.