insultandus
Latin
Etymology
Future passive participle of īnsultō.
Participle
īnsultandus (feminine īnsultanda, neuter īnsultandum); first/second-declension participle
- which is to be insulted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnsultandus | īnsultanda | īnsultandum | īnsultandī | īnsultandae | īnsultanda | |
| genitive | īnsultandī | īnsultandae | īnsultandī | īnsultandōrum | īnsultandārum | īnsultandōrum | |
| dative | īnsultandō | īnsultandae | īnsultandō | īnsultandīs | |||
| accusative | īnsultandum | īnsultandam | īnsultandum | īnsultandōs | īnsultandās | īnsultanda | |
| ablative | īnsultandō | īnsultandā | īnsultandō | īnsultandīs | |||
| vocative | īnsultande | īnsultanda | īnsultandum | īnsultandī | īnsultandae | īnsultanda | |