insultandus

Latin

Etymology

Future passive participle of īnsultō.

Participle

īnsultandus (feminine īnsultanda, neuter īnsultandum); first/second-declension participle

  1. which is to be insulted

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnsultandus īnsultanda īnsultandum īnsultandī īnsultandae īnsultanda
genitive īnsultandī īnsultandae īnsultandī īnsultandōrum īnsultandārum īnsultandōrum
dative īnsultandō īnsultandae īnsultandō īnsultandīs
accusative īnsultandum īnsultandam īnsultandum īnsultandōs īnsultandās īnsultanda
ablative īnsultandō īnsultandā īnsultandō īnsultandīs
vocative īnsultande īnsultanda īnsultandum īnsultandī īnsultandae īnsultanda