insultans
Latin
Etymology
Present participle of īnsultō.
Participle
īnsultāns (genitive īnsultantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnsultāns | īnsultantēs | īnsultantia | ||
| genitive | īnsultantis | īnsultantium | |||
| dative | īnsultantī | īnsultantibus | |||
| accusative | īnsultantem | īnsultāns | īnsultantēs īnsultantīs |
īnsultantia | |
| ablative | īnsultante īnsultantī1 |
īnsultantibus | |||
| vocative | īnsultāns | īnsultantēs | īnsultantia | ||
1When used purely as an adjective.