insultu

• IPA^(key): /inˈsultu/

insultu

1. imperative of insulti
   • 1906, Antaŭparolo, Verkaro de V. N. Devjatnin, Unua libro:

     Oni min kritiku, oni min insultu, aŭ laŭdu,--por mi persone ĝi estas tute egala

     Criticize me, insult me or praise--for mi personally it is all the same

• (Classical Latin) IPA^(key): [ĩːˈsʊɫ.tuː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): [inˈsul̪.t̪u]

īnsultū

1. ablative supine of īnsiliō