insumptus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of īnsūmō.

Participle

īnsūmptus (feminine īnsūmpta, neuter īnsūmptum); first/second-declension participle

  1. spent, employed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnsūmptus īnsūmpta īnsūmptum īnsūmptī īnsūmptae īnsūmpta
genitive īnsūmptī īnsūmptae īnsūmptī īnsūmptōrum īnsūmptārum īnsūmptōrum
dative īnsūmptō īnsūmptae īnsūmptō īnsūmptīs
accusative īnsūmptum īnsūmptam īnsūmptum īnsūmptōs īnsūmptās īnsūmpta
ablative īnsūmptō īnsūmptā īnsūmptō īnsūmptīs
vocative īnsūmpte īnsūmpta īnsūmptum īnsūmptī īnsūmptae īnsūmpta