insumptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of īnsūmō.
Participle
īnsūmptus (feminine īnsūmpta, neuter īnsūmptum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnsūmptus | īnsūmpta | īnsūmptum | īnsūmptī | īnsūmptae | īnsūmpta | |
| genitive | īnsūmptī | īnsūmptae | īnsūmptī | īnsūmptōrum | īnsūmptārum | īnsūmptōrum | |
| dative | īnsūmptō | īnsūmptae | īnsūmptō | īnsūmptīs | |||
| accusative | īnsūmptum | īnsūmptam | īnsūmptum | īnsūmptōs | īnsūmptās | īnsūmpta | |
| ablative | īnsūmptō | īnsūmptā | īnsūmptō | īnsūmptīs | |||
| vocative | īnsūmpte | īnsūmpta | īnsūmptum | īnsūmptī | īnsūmptae | īnsūmpta | |