insusurrandus
Latin
Etymology
Future passive participle of insusurrō.
Participle
īnsusurrandus (feminine īnsusurranda, neuter īnsusurrandum); first/second-declension participle
- which is to be insinuated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnsusurrandus | īnsusurranda | īnsusurrandum | īnsusurrandī | īnsusurrandae | īnsusurranda | |
| genitive | īnsusurrandī | īnsusurrandae | īnsusurrandī | īnsusurrandōrum | īnsusurrandārum | īnsusurrandōrum | |
| dative | īnsusurrandō | īnsusurrandae | īnsusurrandō | īnsusurrandīs | |||
| accusative | īnsusurrandum | īnsusurrandam | īnsusurrandum | īnsusurrandōs | īnsusurrandās | īnsusurranda | |
| ablative | īnsusurrandō | īnsusurrandā | īnsusurrandō | īnsusurrandīs | |||
| vocative | īnsusurrande | īnsusurranda | īnsusurrandum | īnsusurrandī | īnsusurrandae | īnsusurranda | |